carnaval en spaanse les

Hola!

Het leek me wel weer eens tijd voor een verslag met alle belevenissen en indrukken van de andere kant van de wereld.

Maandag 4 februari ben ik begonnen met Spaanse les. We krijgen 2 weken lang a 4uur per dag Spaans. De eerste week was in een groepje met Signe en Roy. Manuel was onze leraar. Hij kwam maandag binnen en begon gelijk een heel verhaal in het Spaans, nou hij kon net zo goed Chinees spreken want we snapte natuurlijk helemaal niks!! En Manuel kon dus bijna geen Engels op een paar woorden na, die hij dan ook nog verkeerd uitsprak! De eerste dag hebben we vooral geleerd ons voor te stellen en te vertellen wat onze verjaardag is en onze hobby. In de pauze deden we met alle cursisten een rondje voorstellen. Dat was een grote ramp! Ik had bijna niks onthouden…
En zo ging de eerste dag Spaans voorbij. Toen ik thuis kwam was ik er helemaal klaar mee. En zo zouden we nog 4 dagen hebben. Hoe verder de week vorderde hoe sneller we Manuel begrepen. Alleen konden wij nog niet veel terug zeggen.

In de vrije uurtjes deden we voornamelijk boodschappen (wat zo’n ander half uur koste) en koken. Het is allemaal even zoeken en net even anders dan in Nederland. Daar gaat dus nog veel tijd in zitten.
Woensdag (6 feb.) zijn we voor ons visum weg geweest en jawel ik ben officieel legaal in Ecuador :) Nog een mooie stempel in mijn paspoort erbij!
Wij gaan altijd met de bus naar Spaanse les en deze is propje vol, zoals ik beschreef in mijn vorige verslag. Ze hadden ons allemaal gewaarschuwd dat we op onze tas en spullen moeten letten, omdat er in deze bussen veel gestolen worden. Zolang het nog niet is gebeurt denk je altijd nog een beetje: ‘ach, het zal wel mee vallen’ en ‘dat overkomt mij niet’. Echter de tweede dag is er bij iemand de portemonnee uit zijn broekzak gestolen. Hij had zijn hand er altijd op en hij had hem 5 seconde los en hij was weg. Hij was er nog wel achter aan gegaan, maar er werd ontkend en dan kun je niks!
De volgende dag kwam een ander meisje er achter dat er in haar tas was gesneden. Door een snee in de zijkant van je tas te maken kunnen ze er ongemerkt alles uithalen. Gelukkig was er bij haar niks uit. Lang leven de gevoerde tassen!!
Hierdoor zijn we wel echt wakker geschud en het gebeurt dus echt en ook echt bij ons. Ze zijn er ook verdomd goed in bleek wel! Nu sta ik al knuffelend met mijn tas in de bus ;)
Dit was onze midweek wel zo’n beetje. Vooral veel wennen, zoeken, leren maar ook nieuwe mensen leren kennen in het hostel. Het is nog een beetje een raar idee dat dit mijn huis is voor komend half jaar. De rest van de mensen hier zijn vooral op doortocht of op zoek naar een huis om hier te wonen.

Het weekend daar en tegen was weer heel wat anders! Vrijdag om half 1 waren we klaar met onze laatste les Spaans, dus weekend!!! We hadden begin van de week al plannen om naar het strand te gaan voor carnaval. Maar echt iedereen raadde dit ons af, omdat iedereen naar de kust trekt en het dus super druk zou zijn! De kans op een slaap plek voor 10 Holandesa was erg klein. Dus plannen moesten om gegooid worden. We besloten om dan maar in Quito te blijven, maar hier werd bijna geen carnaval gevierd. Dan maar naar Banos en Ambato. Ook dit werd ons een beetje afgeraden. In Ambato was ‘t HET carnaval, dus ook druk. Moeilijk, moeilijk.
Uiteindelijk hebben we besloten om vrijdag in Quito te gaan stappen en dan zaterdag naar de optocht te gaan kijken in het historisch museum van Quito en dan zondag voor 1 dag naar Ambato (2.5 uur reizen).

Vrijdag had iemand geopperd om met een groep te BBQ’en. We zaten met een groep van het hostel (ook mensen die we nog niet kende) rond de bbq. Jammer genoeg was het net gaan regenen (dat krijg je in het regenseizoen, zo schijnt de zon en zo komt het met bakken uit de lucht), maar dit mocht de pret niet drukken! Iedereen had voor eten en drinken gezorgd. Hierna gingen we maar eens kijken wat er in het centrum te beleven was. Het begon al lekker: We zaten op een terrasje en ineens een dikke vechtpartij voor ons op het plein. Politie was er snel bij en begon gelijk met peperspray rond te spuiten. Dat was wel ff schrikken. De peperspray kwam onze kant opgewaaid en sloeg echt op onze adem, verschrikkelijk. Laat staan als dat in je ogen word gespoten! Wel fijn dat de politie er gelijk bij was. Maar dat was dus een heerlijke kennismaking met het uitgaansleven.
Toen de rust was weergekeerd zijn we rond gaan kijken om te gaan feesten. Eerst wilde we naar een salsabar, maar dat was 10 dollar inkom en als je niet kan dansen is dat toch wel veel! Dus opzoek naar een andere club. We vonden er een met heerlijke muziek, alleen ik dacht echt dat we terecht waren gekomen in een drugs hol ofzo. Een donkere zaal met ‘gangsters’ die ons ook heel raar aankeken. Maar goed we waren met z’n 9e dus het feest kon beginnen. We trokken met ons groepje wel de aandacht van de locals en al snel waren we aan het dansen. Al met al een top avond waar ik wel aan kan wennen!!

Zaterdag vroeg uit bed want om half 11 zou de optocht zijn in het historisch centrum. Toen we aan het ontbijt zaten in het hostel dacht ik dat ik helemaal wegdraaide en niet goed werd. Toen ik opkeek zag ik dat iedereen raar om zich heen keek. Bleek dat er een aardbeving was! En nog best een hevige ook… Lampen, beeldjes, schilderijen, alles ging heen en weer. Later op de dag hoorde we dat er aan de kust huizen omver waren gegaan. Ik was stiekem toch blij dat onze plannen gewijzigd waren en wij niet aan de kust zaten. Maar goed, uiteindelijk gingen we opweg met een groepje dat op tijd uit bed was. Om kwart voor 11 waren we in het centrum en nergens een optocht te zien. Bleek die al voorbij te zijn! Beetje jammer…
Dan maar een koffie drinken en wat rond lopen in het historisch centrum. Erg mooi om te zien. Leuke gebouwen, kleine straatjes en overal muziek.
Een groepje besloot om rond 3uur naar Ambato te vertrekken, daar te overnachten en zondagavond terug te gaan. Wij bleven bij ons plan en zouden zondagochtend richting Ambato gaan, zodat we niet het probleem hadden van een slaap plek zoeken. Zaterdag dus maar op tijd naar bed, omdat we om 6uur van huis weg moesten om de optocht te kunnen zien in Ambato.

We gingen met z’n 4e richting Ambato. Een heel gepuzzel om er te komen. Eerst de bus naar Quitombe (groot station) daar een kaartje kopen en in de rij staan voor de bus. Dit duurde ongeveer een half uur en we konden vertrekken (rond half 9 let op: om 6uur al van huis weg gegaan!). Ander half uur later waren we in Ambato. Eerst maar even eten (rijst met kip om 11uur). Eenmaal in de stad bleek dat we WEER de optocht hadden gemist! Maar na wat rond vragen zou er de volgende ochtend (maandag) weer een optocht zijn en savonds feestjes. Toch wel jammer om dan al terug naar Quito te gaan en dit te missen. Dus maar eens vragen in het eerste beste hotel of ze geen slaapplek hadden. En jawel hoor! Dus maar gelijk gereserveerd voor 3 personen en het feest kon beginnen. We besloten wat rond te lopen in Ambato en te kijken wat er allemaal was. Ons hotel was midden in een grote drukke straat, waar het blijkbaar allemaal te doen was. In Ecuador kennen ze geen confetti maar wel espuma de carnaval. Dit is een spuitbus met een soort schuim. En het is natuurlijk erg leuk om blanke mensen onder te spuiten! We waren in die straat echt niet veilig en we zaten helemaal onder het schuim! Er ontstonden echt hele gevechten! :)
Eigenlijk waren we in heel de stad niet veilig voor dit spul. Overal waar we liepen werden we ondergeschuimd. Er speelden bandjes en overal was het druk. Een erg gezellige sfeer.
Mariska ging rond 4uur naar huis, die zag het niet zo zitten om te blijven slapen. Voor ons tijd om een siësta te houden. Even douche en een uurtje slapen, zodat we er weer tegen aan konden.
Hierna gingen we terug de feestende massa in op zoek naar eten. Natuurlijk weer helemaal onder de schuim, vonden we uiteindelijk een pizza tent. (verder hadden we de keus uit kip, kip, kip offuh kip en kip komt onze neus nu al uit!). Na wat gegeten te hebben liepen we op het gemakje terug door de straat om de sfeer te proeven. In die straat stonden overal tenten met bandjes en heerlijke muziek.
We hoopten dat het schuim ondertussen op was, wat natuurlijk niet het geval was. Dus helemaal nat en onder het schuim liepen we terug naar ons hotel om toch wat op tijd te slapen, omdat de volgende ochtend om 8uur de optocht zou beginnen, zo was ons verteld.
Dus de volgende dag op tijd uit bed en opzoek naar ontbijt. Maar het was nogal rustig op straat. En jawel hoor, ongelofelijk maar waar, er was geen optocht. Iedereen zegt hier maar wat, maar niemand wist volgens mij precies wat het programma was en waar alles te doen was. Dus voor niks vroeg ons bed uit. Na nog wat rond gelopen te hebben in Ambato besloten we om terug te gaan naar Quito. Lekker op het gemakje en zo zouden we lekker op tijd thuis zijn. Toch ook wel weer heel fijn aangezien zo’n weekend best vermoeiend is en we de volgende dag weer gewoon naar school moesten voor ons Spaans.

Ik ben er ondertussen achter dat plannen maken hier niet echt helpt en het toch 10x veranderd. Maar dat is ook wel weer erg leuk! Voor komend weekend hebben we ook wel wat ideeën, maar nog geen concrete plannen. Ik denk dat dat beter werkt!

Doordat we lang weekend hadden (maandag vrij) begonnen we dinsdag (12 feb.) aan onze individuele les. Ik zat in de middag ingedeeld, dus om 1uur beginnen. We waren echter al gewaarschuwd voor carnaval op de Spaanse school. Dus we moesten een extra paar kleren mee nemen. Toen we aankwamen stonden ze ons al op te wachten met water en WEER espuma de carnaval. Dus ja we waren goed de sjaak. Een uur lang een water- en espuma gevecht, waarbij niemand gespaard bleef. Iedereen werd naar buiten gedragen of gewoon binnen nat gegooid.
Na dit gevecht was het tijd voor, ja wel, SALSA! Paar dansjes met Manuel gedaan en de nog wat les gekregen. Het kwam er dus gewoon op neer dat mijn Spaanse les niet meer door ging. Nog een dagje uitstellen dan maar.
Woensdag moest ik er dan toch echt aan geloven! Op naar Spaans. Individueel is echt super intensief en vermoeiend. Ik heb nu echt het idee dat ik het NOOIT ga leren. Gelukkig hebben de meesten dit gevoel wel een beetje. Leuke bijkomstigheid is dat ik volgende week gewoon moet beginnen met mijn stage, waar dus niemand Engels spreek en ik dus nog steeds geen Spaans praat! Word volgens mij hartstikke gezellig…
Ik heb nu nog 1 dag van 4uur les en hierna wil ik 1 avond in de week a 2 uur les blijven volgen. Ik denk toch dat ik het meeste ga leren op Stage.

Ik moet al weer eens denken wat ik verder deze week nog heb gedaan. Het was natuurlijk ook valentijn! Nou je kan hiervoor nergens beter zitten dan in Latin Amerika. Overal zagen we mensen lopen met rozen, ballonnen, chocolade, en alles wat nog meer romantiek moet uitstralen. Op de Spaanse school deden ze ook aan valentijn. 13 februari moesten we een lootje trekken met een naam er op. Het was de bedoeling dat je voor deze persoon een cadeautje kocht van minimaal 5 euro. Dit zouden we op valentijnsdag in de pauze geven aan desbetreffende persoon. Ik had een Nederlands meisje, waarmee ik naar Ambato ben geweest. In Ambato waren er jongens die op een te grappige manier riepen: ‘I LOVE YOU FOR EVER’. Dit bleef dan ook mee gaan. Ik vond het dus erg toepasselijk om een knuffel te geven met I love you er op. :)
Bij het uitdelen bleek dus dat we iets moesten zeggen over de persoon die je had getrokken, in het Spaans uiteraard. Sta je daar te stotteren in je beste Spaans. Niet het beste moment uit mijn leven.
Na dit moesten de mannen rozen uitdelen aan de vrouwen. Al met al was het best even gezellig en leuk. Maar hierna moest ik toch echt weer aan de slag met mijn lerares Monica en het Spaans.
S avonds had iemand in het hostel het initiatief genomen voor een valentijns party. We waren met een groep van ongeveer 20 personen uit het hostel en iedereen had kleine hapjes/gerechtjes gemaakt. Eten, drankje, gezelligheid, wat wilt een mens nog meer met valentijn?!? Ik in ieder geval niks…

Dit zijn so far wel mijn belevenissen aan de andere kant van de wereld. Ik heb dus wel gewoon carnaval gevierd, maar dan op een iets andere manier! Nu is het weer weekend en we hebben nog geen idee wat we gaan doen. Waarschijnlijk vanavond (vrijdag) een dansje wagen in de stad. Het wordt echter wel een weekend zonder alcohol. Zondag is het presidentverkiezingen en om ruzie en gezeur te besparen op straat kan je nergens in Quito alcohol kopen. Ik moet eerlijk zeggen, ik vind het een HEERLIJK idee!!

Wat mij verder opvalt en ik eigenlijk wel heel grappig vind is dat mensen op straat, in de bus en in winkels ons echt aanstaren. Ik heb nu echt het gevoel een buitenlander te zijn (wat ik natuurlijk ook wel ben). Maar zo erg had ik het niet verwacht, mensen staren je echt ongegeneerd aan. Ben benieuwd hoe dit op stage zal zijn!
Gister ben ik voor het eerst alleen met de geweldige, overvolle bus naar huis gegaan. Alweer een belevenis op zich. Bij de eerste bus was ik al te laat met instappen en de deur sloot voor mijn neus. Ze zijn hier in alles niet snel, behalve met het sluiten van de deuren in de bus. Een jongen naast mij was ook te laat en begon in het Spaans tegen me te praten. Ik verstond er wel iets van en antwoordde met ‘si’ en een glimlach erbij. Vervolgens heeft deze jongen een hele weg tegen me aan staan mompelen. Ik verstond er natuurlijk helemaal niks van!
Vervolgens kwam iemand de bus in met een potje om geld op te halen. Hij vroeg of ik een Ecuatoriaan was. Uhm… lijkt me best duidelijk van niet! Waarop hij door heel de bus riep dat Ecuador internationaal was en ik daar het voorbeeld van was… FIJN!! (not)

Het is stiekem weer een heel verslag geworden, dus veel lees plezier en ik hoor graag van jullie! ;)

Voor nu zeg ik: FIN DE SEMANA!! :) (weekend!)

Hasta luego!